SPURart

Ik heb echt een geweldig weekend gehad in Innsbruck. Ik ben een gevoelig typje, en het feit dat ik vol energie terug ben gekomen, en de dagen daar mis, zegt genoeg. Het was het complete geheel dat het zo mooi maakte: een gaaf doel, een ochtend heerlijk skiën, de sfeer van de stad, de leuke mensen, Oostenrijk, de bergen, en het trotse gevoel na afloop als je met een zelfgebouwde ski in je handen staat. Ik ga daar nog niet te veel over zeggen, want een uitgebreid verslag volgt in het najaar. Houdt daarvoor wintersporters.nl in de gaten.

Ik ben nog geen 3 dagen in Oostenrijk geweest, en mis het nu al. Het was voor mij de eerste keer dat ik in Innsbruck verbleef. Maar toch voelde ik me er thuis. De bergen en het fijne land zijn mijn tweede thuis. En wat een leuke stad is het. Veel tijd om de stad te verkennen hebben we niet gehad, maar wat ik heb gezien mocht er wezen. En hoe gaaf is het om je hotel uit te stappen met je skischoenen aan, 300m te wandelen tot de bus, en 10 minuten later bij de lift te staan? Daar heb ik echt van genoten.

3 dagen lang ben ik omgeven geweest door mensen met passie voor het skiën. En dat was gaaf! Ik heb voldoende energie getankt om er weer even tegenaan te kunnen tot de volgende keer dat ik in de sneeuw zal staan. Dat zal waarschijnlijk niet lang duren.

En tot die tijd kan ik nog even terugkijken hoe het was op SPURart.at en in deze video. Heerlijk! Happy times!

En er staat dit weekend iets anders leuks te wachten: het NK op de baan. Na jaren geen wedstrijden meer geskied te hebben op de borstelbaan, ga ik zondag weer een poging doen. Wordt sowieso leuk!

Lui

Ik ben lui geweest gedurende vorig seizoen, en ik ben daarna lui gebleven. Mijn laatste post is van meer dan een jaar geleden. Veel gebeurd sinds die tijd. Ik verwacht niet dat ik het bloggen weer heel frequent ga oppakken, maar misschien toch leuk om hier af en toe mijn gedachten de vrij loop te laten.

Vorig jaar heb ik het bloggen niet doorgezet. Sowieso had ik na een enthousiaste boost van een paar blogs vaak dat het weer verslapte. En toen het tijdens het seizoen lang niet zo goed ging als ik wilde, werd het ook lastig schrijven. Je bericht liever over goede resultaten.

Nou, die had ik aan het eind van het seizoen alsnog een paar gehaald.  Of toch in ieder geval rond het niveau waarop ik stond. Niet goed genoeg om me van besluit te doen veranderen. Al voor ik de laatste wedstrijden ging skiën wist ik dat dit mijn laatste wedstrijden zouden zijn als topsporter. En die laatste wedstrijden waren super. Ik heb het mooi afgesloten met een leuke tour naar Frankrijk, om daar leuke wedstrijden te skiën. En nog podiumplekken behaald ook!

Inmiddels ben ik bijna een jaar verder. Gelukkig sta ik nog wel veel op de ski’s en pik ik af en toe een bochtje mee, maar dan als trainer/coach. Ook super om te doen. Af en toe lukt het om te trainen. Te weinig naar mijn zin, maar het is even niet anders. Wel nog genoeg om bij het laatste NK een 3e plek op de slalom mee te pakken. Mooi was dat! Amper training en twee weken hard werken in de benen. Niet verwacht, en des te leuker.

Voor nu zeg ik welterusten. Dat was ruim een jaar samengevat in nog geen 300 woorden. Knap voor mij 😉

Zonder belofte dat ik hier vaker zal bloggen, maar met die kans wel aanwezig, sluit ik af.

Eska handschoenen / gloves

Dit seizoen zal ik skiën met handschoenen van Eska. Daar ben ik erg blij mee. Ik heb al eerder met deze fijne handschoenen geskied, en dat beviel uitstekend. Na een uitstapje naar Hestra die via Snowsports beschikbaar werden gesteld, ben ik nu weer terug bij mijn oude merk.

Gisteren op de ISPO mocht ik maar liefst 2 paar Eska Bull handschoenen in ontvangst nemen. Wauw! Het zijn echt hele mooie en fijne handschoenen. Ze beschermen mijn knokkels en de buitenkant van de pols. De pasvorm is slank en de handschoen zit echt super. Perfect voor wedstrijdskiën. Daarnaast is het leer dat Eska gebruikt echt super. In tegenstelling tot veel andere merken, is en blijft het leer heel soepel. Ook als de handschoen nat is geweest en weer opdroogt, dan wordt het leer van de handschoen niet stijf. Dit seizoen dus geen geworstel met stijve handschoenen!

/

This season I’ll be skiing with Eska gloves. I’m really pleased with that. I’ve skied with Eska gloves before, and really liked them. After skiing with Hestra gloves that were sponsored through Snowsports, I’m back with my old brand.

Yesterday at the ISPO, I recieved 2 pairs of Eska Bull gloves. Wow! Really nice gloves! They protect the knuckles and wrist. The fit is slim and good. Perfect for racing. The thing I like best about Eska, is the nice leather.  Unlike a lot of other brands, the leather is and stays really flexible. Even when the glove got wet and dried again, the leather wont get stiff. No struggling with stiff gloves this season!

Slalomtraining

Vandaag in de 4e slalom run een mooie val gemaakt. Gelukkig niks aan de hand, buiten dat m’n hoofd een tik heeft gehad van de piste ergens in de landing. Dat zorgde meteen voor een zware kop. Zeker in combinatie met de paal die ik een run eerder vol op mijn neus kreeg. Dat deed even flink zeer, maar lang leve de koude sneeuw. Met een hap sneeuw in m’n hand in de lift naar boven m’n neus gekoeld. Toen was het eigenlijk al wel weer in orde, en na de klap op m’n kop verplaatste ook de laatste gevoeligheid naar een ander deel van m’n hoofd.

Het is bij een lichte hoofdpijn gebleven. Maar eenmaal thuis voelde ik wel de stijfheid in m’n nek en schouders opkomen. Daar ben ik minder blij mee. Maar ach, risico van het vak. En het was het waard. Het was een goede slalomtraining. Eindelijk vandaag weer een paar redelijke bochten gedraaid. Eindelijk weer een beetje het gevoel dat ik aan het skien was.

Over de wedstrijden in Gaal zal ik het maar niet hebben. Dat zijn twee dagen om snel te vergeten.

Time flies…

Lekker twee daagjes rust, of in ieder geval twee dagen niet skiën. Vanochtend hebben we namelijk nog wel een krachttraining gedaan. Dat was al weer even geleden. Het was een goede training. Lekker om de spieren weer eens op een andere manier aan het werk te zetten en met gewichten in de weer te zijn. Maar wat was het koud in de fitness. Onze adem maakte wolkjes, en dan weet je dat je je niet aanstelt, maar dat het gewoon echt koud was. Gelukkig heeft Bergans of Norway me niet alleen voorzien van hele fijne en warme skikleding, maar ook van sportkleding. En zo deed ik warm aangekleed de training vanochtend.

Afgelopen weken ben ik flink in de weer geweest. Nadat de wedstrijd in Klausberg was afgezegd, volgden er nog veel meer dagen waarop we hebben vrijgeskied en genoten van de poeder. Trainen was gewoon niet altijd mogelijk. Aan de ene kant flink balen omdat ik een behoorlijke trainingsachterstand had (heb) doordat ik zo nodig weer op een schouder moest vallen. Maar aan de andere kant enorm genieten. Skiën is gewoon heel gaaf. Of dat nou op een harde piste door de palen is, of door heerlijk lichte poeder. Dit soort dagen moeten er gewoon ook bij zitten in het seizoen. Mocht je de filmpjes gemist hebben van al die mooie dagen, dan kun je ze hier terugkijken. Ik word zelf bijzonder vrolijk als ik het laatste filmpje uit Saalbach terug kijk. Wat een sneeuw, en wat een gave afdalingen!

Tussen alle dagen sneeuwval hadden we ook een paar dagen zon. En de kerstvakantie was natuurlijk. De eerste week van de kerstvakantie heb ik training gegeven voor Snowsports Racing. Lekker een week met racertjes op pad zijn. En we hadden onze Barts Sylvester Cup, een combi wedstrijd op Hinterreit. Ik deed de organisatie van de wedstrijd, met hulp van Soeanne. Dus als de skiërs op bed lagen, dan werkten wij nog even door om de laatste dingen in orde te maken. De Barts Sylvester Cup verliep prima en gaf me een enorme boost. Ook van de rest van de week kreeg ik een hoop energie. We hebben gewoon een heel leuk team van skiërs, trainers en ouders. Dus dat was een gezellige boel met Oud&Nieuw. Eerst samen lekker eten, en vervolgens werd er in de fitnessruimte gestreden om de winst in diverse spellen. Overbodig om te melden dat de ouders net zo fanatiek, of misschien zelfs fanatieker, meededen als de kids.

En toen was het al weer januari. De tijd vliegt. Inmiddels heb ik al een aantal wedstrijd geskied. De eerste wedstrijd na Klausberg ging redelijk. De 1e run ging ok, de tweede run wat minder. De wedstrijden daarna (2 SL in Adelboden en 2 GS in Lenk) verliepen dramatisch. Man, wat stond ik slecht te skiën. Vervolgens eindelijk twee goede trainingsdagen gepakt op Hinterreit. Het ging niet slecht, maar de vorderingen kon ik niet meteen omzetten in de wedstrijden in Maria Alm. De eerste dag stond ik ook daar niet goed te skiën. De tweede dag ging beter, maar haalde ik de finish helaas niet in de tweede run. Gisteren stonden er twee super-g’s op het programma. Ik had er zin in, want een jaar eerder skiede ik op die wedstrijden twee mooie resultaten. En op die lange latten was even iets anders dan SL of GS. Eindelijk skiede ik weer fatsoenlijk. Niet top, want het was niet helemaal zuiver, maar het leek weer op skiën. Tevreden gevoel dus.

Vandaag en morgen dus rust even niet op de ski’s. Dat is goed getimed, want het weer is niet geweldig. Afgelopen nacht heeft het geregend, maar gelukkig ging de regen wel in de ochtend over in sneeuw. Maar dat gepaard met veel wind maakte het vandaag niet echt lekker. Voor komende dagen lijkt het niet veel beter te worden. Afwachten wat de wedstrijden gaan brengen. Want als het zo slecht blijft, dan ben ik bang dat er weer wat wedstrijden gecanceled gaan worden.

To race or not to race…

Gisteren m’n eerste wedstrijd van het seizoen geskied. Ging niet geheel volgens plan, maar ik heb de finish gehaald en dat was al heel wat. Het waren geen makkelijke omstandigheden, en met slechts 3 dagen slalomtraining in de benen sinds ergens in september in de hal, was ik dan ook nog niet echt in vorm. Er was veel verse sneeuw gevallen, maar de piste hield verrassend goed. Maar langs de paal was de sneeuw wel wat weggerutscht, en was het ‘hangend’. Het bodemzicht was nul. Ik was vaak te direct, en op het steilere deel veel te dicht bij de paal in plaats van mooi onder de paal in de geul. Geen succes dus.

Helaas kon ik vandaag geen poging doen om te verbeteren. Wedstrijd afgezegd vanwege het weer. Veel verse sneeuw en behoorlijk wat wind aan start.

En dus besloten we om te profiteren van de verse sneeuw, en de poeder op te zoeken. Ik had een paar oude slalomski’s bij me om op in te skiën. De kanten van deze ski’s zijn extreem dun, en kunnen het ieder moment begeven. Nu was ik blij met die oude latten, want dan kon ik onbekommerd knallen.

Het was echt genieten! We hebben heerlijk buiten de piste geskied. Niet ideaal op die korte latten, en hard werken, maar zoooo gaaf. De ski’s hebben het inderdaad niet geheel overleefd. Er is afgelopen drie dagen weliswaar veel verse sneeuw gevallen, maar de onderlaag was natuurlijk nog niet top. Best wat stenen en rotsen dus. Tijdens de eerste afdaling wonderwel amper iets geraakt. Tijdens de tweede afdaling aardig wat rotsen te pakken gehad, of beter gezegd andersom.

Maar wat was het mooi! Balen van de wedstrijd, maar toch een heerlijke dag gehad. Beelden volgen uiteraard!

/

Skied the first race of the season yesterday. Did not go according to plan, but I finished, and considering the circumstances, that was quite good. It wasn’t easy, and with only 3 days of slalomtraining since september in Landgraaf, I didn’t expect much. We had lots of fresh snow, but the slope was holding up pretty good. A bit bumpy. The visibility was zero. I skied to direct and was to close to the gate, instead of skiing with the flow.

I really wanted to improve today, but the race was canceled due to the weather. Too much fresh snow, and very windy at the start. So we decided to search for powder! I had one old pair of SL skis with me. The edges are so thin, and can break every moment. I was happy I took these ski’s because I didn’t have to worry and just go.

It was just great! We did some real nice runs off piste. Not ideal with the short SL skis, and hard work, but awesome. My skis indeed did not survive. We had lots of snow last days, but there was hardly any snow before. So rocks came through. Barely hit anything during the first run. Hit a lot of rocks during the second run.

But it was great. Too bad the race was canceled, but I had an awesome day. Video will follow!

Wat een dagen

Ik heb weer een mooie week achter de rug. Maandag en dinsdag op de piste gestaan als trainer. En omdat er geen sneeuw lag in het dal, waren we aangewezen op de Kitzsteinhorn. En eindelijk was daar dan verse sneeuw en koude! Er lag een paar centimeter vers op de piste, en het sneeuwde die dag. Geen optimale omstandigheden om super-g te trainen, maar prima voor de pistes.

Het waren ondanks het weer twee goede trainingsdagen. De kids stonden goed te skien, en de inzet was prima. Hard werken, maar helemaal waard. Zeker als je ze dan aan het eind van de week ook hard door de super-g ziet knallen.

Woensdag ging ik zelf weer trainen. ’s Ochtends kon ik lekker relaxed doen, want we hadden pas vanaf 12 uur de piste. Na een rustige ochtend stapte ik in de auto. Politiecontrole net buiten Maishofen. ‘En waar heeft u zo’n haast naartoe?’ ‘Nou meneer, volgens mij reed ik netjes 80.’ ‘Rijbewijs graag’. Oeps, die was ik dus vergeten. Zat nog in een tas die ik de vorige dag bij me had, maar niet nu ik zelf weer ging skiën. Autopapieren wel bij me. En bankpasjes en verzekeringspasjes. Na lang wachten en mijn gegevens noteren, moest ik mijn rijbewijs gaan ophalen. Weer langs de controle, en na een blik in mijn rijbewijs mocht ik weer door. Geen boete, niks. Geen reden om me aan te houden. Zonde van de tijd, maar mooi dat ik zo door mocht.

Ik was laat op de piste, maar de omstandigheden waren er niet echt naar om te trainen. Heel veel wind en verse sneeuw. De gestoken super-g hebben we weer weg gehaald, want dat was niet te doen. Vooral door de wind en de opstuivende sneeuw was het zicht veel te slecht. Nog wel 3 runs reuzenslalom gedaan, maar zelfs die moesten we afbreken vanwege het slechte zicht door de wind. Niet geheel een verloren dag, maar ook niet echt kunnen trainen. Jammer.

Donderdag reden we naar Schladming om te trainen. Daar aangekomen bleek dat de trainingspiste niet meer te skien was. Eerder die week had de selectie er al getraind op een witte strook kunstsneeuw in het gras. De piste lag toen mooi compact. Maar omdat het de avond ervoor eerst geregend had, en de regen later overging in sneeuw, was de piste veel te zacht. Geen kans om te trainen dus. En dus gingen we vrijskien. Paar afdalingen gedaan in het gebied van Schladming dat al deels open was. De verse sneeuw had de pistes goed gedaan, maar er mag nog wel wat vallen. Ook trouwens rondom Zell am See en Kaprun.

Vrijdag hadden we een goede training reuzenslalom. Er zaten goede bochten bij, maar ik ski nog niet echt stabiel. Ben nog erg aan het zoeken naar het gevoel. Het ging wel iedere run beter. Ik moet ook niet te veel verwachten en geduld hebben. Dat bleek gisteren ook weer. De eerste run was echt niet goed. De 2e al wat beter, en in de 3e run was ik bijna een seconde sneller dan de 1e. Zo, dat begon er weer een klein beetje op te lijken. Ook de voorlaatste run skiede ik nog dezelfde tijd als in de 3e run, terwijl de piste langzamer werd.

Er is nog veel werk aan de winkel. Ik heb momenten dat ik echt baal dat ik een aantal belangrijke weken in de voorbereiding heb gemist. Maar ik voel gelukkig ook de goede bochten. Geduld en vertrouwen hebben.

Ik zit nog geen week in mijn appartementje, maar ben er al weer helemaal happy. Eigenlijk is dat meestal het geval zodra ik bij München de eerste blik op de bergen kan werpen. Oostenrijk voelt echt als thuiskomen. En in het bekende appartement is het helemaal goed thuiskomen.

Ik ben bijna helemaal ingericht. In mijn kamer moet ik nog wat kleine spulletjes opbergen, maar daarvoor moet eerst nog een kastje komen. In de woonkamer is alles weer ingericht. Alleen de kerstboom moet nog aangepakt worden. Die staat er al wel, maar voorlopig nog heel zielig. Dat is een taak voor morgen op de rustdag. Ook het waxhok is weer helemaal in orde. Nog even wat rotzooi opvegen die de eigenaar gemaakt had, en dan is dat ook weer helemaal klaar.

Op het moment van typen zit ik met een flink coldpack op m’n schouder. Niet omdat het mis is, maar omdat dit nog even de standaard procedure is na een flinke belasting. En m’n schouder heeft het afgelopen 3 dagen flink voor de kiezen gekregen. Gister en eergister de klappen van de slalompalen, en vandaag de beuken van de reuzenslalompoorten. Maar mijn schouder ondergaat alles prima. Ja, ik voel het wel, maar echt pijnlijk is het gelukkig niet. En dus ben ik helemaal vrolijk!

Morgen zoals gezegd weer een rustdag. Heerlijk! Hoe leuk ik skiën ook vind, ik kan van een rustdag ook echt genieten. Morgen even wat dingen afronden die zijn blijven liggen afgelopen dagen, zoals het beantwoorden van mails. En natuurlijk de kerstboom opzetten. En als er tijd is kerstkoekjes bakken. Je merkt het, hier draait alles al om kerst. Sinterklaas kennen ze hier trouwens wel, al is het op een iets andere manier. Zwarte Piet kennen ze niet, maar daarvoor hebben ze hier in Oostenrijk figuren die nog veel meer afschrikken dan Piet. Dat zijn namelijk de Krampus. Morgenavond of op 5 december ga ik zeker even kijken bij een Krampusrummel. Een optocht/optreden van de Krampus in het dorp.

’s Avonds begeef ik me dan naar Piesendorf voor overleg met andere trainers, want maandag en dinsdag zal ik training geven tijdens het Speedkamp. Hopelijk zijn de kids vroeg genoeg om de Krampusrummel in Piesendorf te bezoeken. Om daarna te focussen op de trainingsweek. Tijdens deze week trainen de Beloften, het OT en de selectie samen met nog een aantal Nederlandse teams op snelle disciplines. Er zal dus zoveel mogelijk super-g op het programma staan. Ik mag de kids van het FIS-team en Sneeuwteam van Snowsports coachen. De rest van de week sta ik dan weer zelf op de ski’s.

Naast dat mijn schouder het erg goed doet, gaat ook het skiën niet onverdienstelijk. Natuurlijk is het even wennen na zoveel weken, en wennen aan de nieuwe skischoenen en nieuwe slalomski’s (de reuzenslalomski’s kunnen ieder moment binnen zijn en ik kan niet wachten!). Maar ik ben zeker niet ontevreden over de bochten die ik vandaag en afgelopen dagen heb getrokken.

Palen / Gates

Vandaag weer heerlijk geskied op de Kitz. Kwam al na 1 afdaling een bekende tegen, dus dat werd een gezellig ochtend met heel veel bijkletsen en lekker skiën. Hoewel het redelijk dramatisch is voor de sneeuw, moet ik zeggen dat ik wel geniet van de aangename temperatuur en de zon. En de pistes op de gletsjer liggen er gewoon goed bij. Alleen het uitzicht is somber. Overal bruine toppen.

Vanochtend werd ik wakker met een lichte verkoudheid. Die probeert al een paar dagen door te zetten. Maar ik was er snel bij met een extra dosis Protector en andere vitamientjes. Maar kennelijk te vroeg gedacht dat ik er vanaf was. Vanochtend al een beetje hees, en na een ochtend kletsen en daarna heel de middag geen woord zeggen, ben ik een beetje aan het piepen. Ook mooi dat ik daar achter kwam toen ik m’n trainer belde en eerst even een paar keer moest kuchen en de keel schrapen voordat ik überhaupt geluid kon voortbrengen. Heb trouwens geen keelpijn (gelukkig) dus was behoorlijk verrast, haha.

Zal morgen lekker rustig worden voor Rene en de dames! Morgen trouwens weer trainen na twee dagen vrijskiën en de toerist uithangen. Ben benieuwd of mijn schouder al palen kan hebben. En er is maar 1 manier om daar achter te komen. Dus als ik een beetje redelijk sta te skien, dan ben ik zeker van plan om weer palen te gaan tikken in de slalom. Zin in!

Voor nu welterusten. Ik drink mijn kruidenthee met honing op, en ga dan lekker m’n bed in. Morgen weer op tijd opstaan, want we gaan trainen in Mölltal. De ski’s staan er weer lekker scherp bij, dus daar kan het niet aan liggen.

/

It was again good skiing at the Kitz today. I met a friend after the first run I did, so it was a nice morning with a lot of chatting and great skiing. Although the sun and mild temperatures are pretty bad for the snow, I have to say that I’m enjoying the nice weather. And the slopes at the glacier are just great. Only the view on the brown mountains is sad.

This morning I woke up with a bit of a cold. I’ve been feeling it for a few days now, but attacked it with an extra dose Protector and other vitamins. Thought it was gone, but thought that too early. My voice was a bit hoarse this morning, and after chatting all morning, and saying no word at all during the afternoon, I’ve almost lost my voice. Discovered that when I called my coach this evening. Took a few seconds, a few coughs and clearing my throat before I could make a noise at all. I don’t have a sore throat, so I was a bit surprised, hehe.

Will be nice and quiet for the other girls and the coach tomorrow. Gonna train again after two days of freeskiing and being a tourist. Only one way to discover if my shoulder can handle the gates, and that’s hitting gates. So if I’m skiing well, I’m defenitely gonna try. Can’t wait!

For now I whish good night. Gonna finish my herbal tea with honey, and then go to sleep. Have to wake up early tomorrow, because we will be training in Mölltal. My skis are sharp and fast.

Verslag vanaf de Kitzsteinhorn!